φτ(ε)ιασιά

η, Ν

φτ(ε)ιάσιμο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. φτειασ- τού αορ. έ-φτειασ-α τού ρ. φτειάνω / φτειάχνω + κατάλ. -ιά (πρβλ. βρισ-ιά)].